2024 – 10 Dagen holi in Rajasthan

 Vrindavan, Barsana,Nandgaon 

Lathmar Holi, een bijzondere Holi viering in de dorpjes Barsana en Nandgaon!

Let op binnenkort start de inschrijving voor onze special; Holi fotografie rondreis. Houd de website en social media in de gaten!

16-03 -2024 Jaipur -Agra – Vrindavan

Vanochtend vertrek ik richting Vrindavan om 10 dagen Holi te vieren waarbij voor mij het hoogtepunt de viering van Lathmar Holi in Barsana en Nandgaon is. Overmorgen start Lathmar holi in Barsana.

Lathmar Holi wordt in 2 dagen en 2 verschillende dorpen gevierd.

Op de eerste dag komen de mannen van Nandgaon naar Barsana. Ze zijn van plan de tempel van Shri Radhikaji over te nemen. Maar de vrouwen van Barsana aarzelen om hen dit toe te staan. Ze weerstaan ze met bamboestokken.

De mannen kunnen niet terugslaan. Het enige wat ze kunnen doen is kleuren op de vrouwen spatten. De mannen die gepakt worden zijn nogal ongelukkig. De mannen worden gedwongen zich in vrouwenkleren te kleden, cosmetica aan te brengen en als dames voor iedereen te dansen.

Dit is gênant voor hen, maar anderen lachen er ook wel eens om. Alles gebeurt echter in de juiste geest. Het is een schijngevecht, en zowel de overwinnaars als de overwonnenen genieten volop van alles. Volgens de legende kreeg Heer Krishna een soortgelijke behandeling van de gopi’s.

De volgende dag gebeurt precies het omgekeerde. De mannen van Barsana doordrenken de vrouwen van Nandgaon en de lucht weerkaatst met heilige liederen ter gelegenheid van Holi. Deze liedjes, bekend als Hori, zijn gebaseerd op de gesprekken tussen Krishna en Radha.

Het voelt een beetje vreemd om Kawa guesthouse te verlaten. Na 2 maanden voelt het hier toch als thuis ondanks het feit dat de eigenaar geregeld grens overschrijdend is geweest. De manager Kamal maakte veel goed en gaf toch een gevoel van veiligheid! Daarnaast vind ik het plaatsje Amer een heerlijke plek. Het is doordrenkt met cultuur, oude gebouwen en de sfeer is er gemoedelijk!

Maar goed, er is een tijd van komen en een tijd van gaan. Vanochtend pak ik de trein richting Agra waar ik door Rajesh word opgepikt om richting Vrindavan te rijden.

Een deel van mijn bagage mocht ik bij Kamal achterlaten en nog sta ik bepakt en bezakt op het Perón te wachten op mijn trein.

De trein daadwerkelijk halen is nog even een kleine uitdaging. Ik sta een half uur voor tijd klaar voor de volgens de bordjes juiste wagon. Als de trein aankomt en ik om me heen kijk kan ik me niet voorstellen dat de meeste mensen die naast me staan reizen in AC klasse. En wat blijkt, de borden kloppen niet. Gelukkig staan er nog een paar buitenlandse meiden naast me met hun driver. Ik vraag hem naar mijn wagon nummer waarop hij zegt het is die kant op. De trein staat inmiddels al stil en lang blijven ze niet staan op de stations. We zetten het op een rennen. De trein is zo lang, er komt geen einde aan! Soms moet ik het rennen wat vertragen omdat ik amper lucht krijg door dat geren met mijn 3 tassen en een trolley. Nog net op tijd kom ik bij mijn wagon aan, een van de laatste van de trein en ik plof neer op mijn stoel. Ik denk dat ik wel 5 minuten nodig heb om weer een beetje op adem te komen maar… we zijn op weg naar Agra!

Gedurende de hele reis 4 uur ben ik bezig met foto’s uitzoeken van laatste week. Voor ik het weet zijn we er en Rajesh wacht me op, op het Perón, zo lief! Rond 2 uur rijden we naar Vrindavan. Zijn auto is groot, net zo als hij, een trukker!

Onderweg hebben we het net als vorige keer erg gezellig. We kletsen over van alles en nog wat. Het voelt erg relaxed! Zodra we ergens stoppen en in gesprek gaan met locals denken ze dat Rajesh mijn guide is. We spreken af dat hij zich voortaan niet met de prijzen en onderhandelen bezig houdt. Zijn glimlach is namelijk zo zachtaardig (zijn karakter ook trouwens ) dat hij een nog hogere prijs betaald dan de toeristen!

Om 15:45 komen we aan. Net als vorig jaar is het rondom het stadje mega druk en zijn wegen afgezet. Hij regelt alles, heel fijn!

Omdat de weg is afgesloten moeten door kleine dorpjes met hele smalle straatjes waar we amper doorheen kunnen rijden. Als er een watertank water aan het leveren is om de lokale huizen te voorzien komen we vast te staan. Na een half uur ga ik er even uit om een rookje te doen. Als ik terug komen is Rajesh een paar meter op geschoten. Hij staat nu op een nog smaller deel. Ik kan niet zomaar de auto in. Aan de zijkant zie ik een muur dus besluit maar om op de muur te klimmen en via het raam de auto in te stappen. Ik gooi mijn tas, schoenen en bril in de auto en swing mezelf naar binnen. Je had de gezichten van de locals moeten zien. R ligt in een deuk en vindt dat het gefilmd moet worden maar hij is te laat!

Om 1730 zijn we eindelijk bij het appartement, een typisch middenklasse Indiaas gebeuren. Kaal schoon voor het oog, de kasten leeg op 2 koffie kopjes na, 2 bedden en een balkon zonder stoelen en een niet rokers complex. Lekker dan!

Als we de spullen hebben gedropt gaan we richting het centrum. De tuk tuk neemt een omweg omdat het verkeer naar het centrum helemaal vast staat. Over onverharde paden hobbelen naar het stadjes en we worden behoorlijk door elkaar geschud! Zodra we de tuk tuk uit stappen staan 3 dames om ons heen die een Krishna stamp in vel oranje en geel op ons voorhoofd willen drukken. Als ik nee zeg accepteren ze het zowel. De nee van Rajesh daar in tegen lijkt niet echt over te komen en hij krijgt ondanks zijn tegen gesputter 3 stamps op zijn gezicht! Ik kom niet meer bij, hij is echt te lief!

Holi 17-03-2024 Barsana

We starten de dag met het inpakken van onze camera met plastic folie en een kop koffie. Om 07:30 rijden we naar Barsana waar om 16:00 waar De Holi-festiviteiten in Braj beginnen met Barsana’s beroemde Laddu Mar Holi waar toegewijden een lijn trekken naar de Shriji tempel en wachten om de laddoos (zoetigheden) te ontvangen die door priesters vanaf het dak van de tempel wordt gegooid. Vervolgens gooien de mensen laddo’s naar elkaar, wat symbool staat voor het speels plagen van Heer Krishna door de Gopi’s.

We komen er om 08:30 aan en het is al goed druk. De auto parkeren we op 2 km van het dorp en gaan te voet verder. Onderweg zien we een toet met een van de grootste goeroes van India. Rode lopers worden de gehele weg voor hem neer gelegd wat voor de nodige stress zorgt bij de helpers. Honderden mensen lopen met hem mee en zeggen chants op.

Als we aankomen is men al volop bezig met de Holi viering. Mensen smeren elkaar in met de felle kleuren of spuiten met gekleurd water op elkaar en roepen radhe radhe (een begroeting die voor vele doeleinden gebruikt wordt). Als we door het dorp lopen komt er een heel schattig jongetje naar me toe lopen. Hij vraagt ergens om maar ik begrijp hem niet. R vertaalt als hij lange tijd aan mijn arm blijft trekken. Hij wil een spuitbus hebben. Als ik in die schattige oogjes kijk kan ik het hem niet weigeren. Ik koop er ook wat poeder bij. Het jongetje is helemaal blij en ik ook!

We gaan op in de menigte, proberen van wat afstand wat foto’s te maken en genieten ook van de festiviteiten zoals dansoptredens van de passanten op de muziek die gespeeld wordt.

Rond 12 uur lopen we richting de tempel, we denken ruim op te je te zijn maar dat is niet het geval. Eerst lopen we nog relaxed naar boven maar al snel loopt het vast en staan we tegen elkaar aangedrukt. Zo nu en dan zie je iemand onwel worden en flauw vallen. Na 2 uur hebben we nog een uur te gaan, het wordt steeds heter, mensen nemen zijpaden om vervolgens weer in te voegen waardoor we geen meter opschieten. Zodra ik claustrofobische gedachten krijg lukt het me om me weer de goede kant op te praten maar op een gegeven moment neem ik de beslissing om toch niet tot aan de tempel door te lopen. Ik voel dat mijn bloeddruk wat laag is en heb amper iets gegeten vandaag. Gelukkig vindt R het ook niet erg, we gaan morgen gewoon terug om 6 uur ‘s ochtends!

Ondertussen is mijn camera oververhit en zit er een soort roze gloed op de foto’s die ik maak. Tijd om te gaan dus.

Als we bijna terug zijn in Vrindavan stoppen we om een hapje te eten. Komen we de gasten weer tegen die ‘s middags een selfie wilde. En ook nu mocht dat natuurlijk niet ontbreken. Zij waren weer helemaal opgepoetst, ik zit nog onder de kleuren!

18-03-2024 Vandaag is de dag van de Lathmar Holi viering.

De Hurriyares van Nandgaon bereiken Priya Kund in de namiddag om Lathmar Holi te spelen waar ze worden verwelkomd door de inwoners van Barsana. Bij deze gelegenheid serveren ze koude thandai van cannabis. De inwoners van beiden dorpen gaan naar de Ladliji tempel, waar een gezamenlijk gezang van Goswami’s van Barsana en Nandgaon plaatsvindt. Na het gezang van de gemeenschap gaan de de Rangili Gali binnen. Waar de vrouwen van Barsana zich met stokken in de hand klaarmaken om de mannen uit Barsana te verwelkomen. Vanuit Rangili Gali beginnen Huriyaris lathi’s op Huriyars te gooien en Huriyaris verdedigen zichzelf behendig en dragen de lathi slagen op hun schilden.

Als we aankomen, een uur eerder dan gister is het al goed druk en het gaat er ook heftiger aan toe dan gister. Natuurlijk ben ik als toerist zijnde goed de klos! Hele emmers water krijg ik over me heen en ik heb vandaag alle kleuren van de regenboog op mijn gezicht! Ook mijn tassen en zelfs mijn camera heeft het zwaar de verduren! Maar het is leuk en ik geniet. Alles gaat met een glimlach en op een gemoedelijke manier behalve als je in een opstopping terecht komt. Dan wordt je letterlijk plat gedrukt!

Ik hou me vaak schuil achter R of hou zijn shirt vast om niet om te vallen, het is werkelijk een gekkenhuis en soms vind ik het jammer dat ik niet zelf ook met kleuren kan gooien omdat ik mijn cameras bij me heb. Volgend jaar ga ik toch echt 1 dag wijden aan het strooien!!

Een traditie tijdens Holi is het consumeren van Bhaang lassie (yoghurt drankje met marihuana) dat speciaal voor deze gelegenheid wordt bereid.

Bhang wordt beschouwd als een spirituele drank en wordt vaak gebruikt bij religieuze ceremonies. Het is een traditionele drank die wordt geconsumeerd tijdens Holi-vieringen in India. Het gebruik van bhang tijdens Holi dateert uit de oudheid en is een integraal onderdeel van het festival.

Ik denk er even aan om het te proberen maar vind het ook een soort van eng omdat ik geen idee heb hoe ik hierop zal reageren en ook hou ik mezelf graag extra scherp als ik weet dat veel mensen onder invloed zijn. Toch daagt het me als ik mijn verslag schrijf. Wie weet proef ik het van de week een keer … of volgend jaar….

De Lathmar viering begint pas om 16 uur,”. Tot die tijd staan we langere tijd op dezelfde plek in de hoop dat ene perfecte laatje te schieten. Als ik tot drie keer toe een emmer over me heen heb gekregen en de ene spuit met verf na de ander op me geworpen krijg besluit ik me te vermommen. Ik doe een sjaal op mijn hoofd wat ook helpt tegen al die verf op mijn haar.

Zoals de Indiërs mij biologeren zo biologeer ik blijkbaar de lokale fotografen. De een na de ander die zijn lens op mij gericht heeft of voor wie ik in de lens moet kijken. Ach zo blijft het een win win situatie hihi

De echte Lathmar viering krijg niet duidelijk te zien, ik ben te klein en een goede plek van bovenaf hebben niet weten te bemachtigen helaas! Dit moeten we volgend jaar toch beter aanpakken!

Om 18 uur zijn we 11 uur onderweg en gaan we richting huis. Als we naar de auto lopen zien we vrouwen die de mannen meppen met de bamboo stokken als een teken van flirten. Het gaat er best hard aan toe vind ik maar de locals vinden het geweldig. Ach ieder zijn ding toch…als ik ‘s avonds onder de douche stap zie ik dat ook mijn lichaam een prachtig kleurenspel heeft. Mijn licht rose gelakte nagels zijn van donker roze tot blauw tot sommige teennagels lila gekleurd. Het ziet er best gaaf uit! Mijn voetzolen zijn niet schoon te krijgen, van mijn onderbroek komt roze verf af als ik hem uitwas om maar niet spreken van mijn bh die alle kleuren van de regenboog heeft!

Al met al weer een fantastische dag vol met indrukken en heel veel lol!

19-03-2024 Shri Nand Baba temple Lathmar Holi, Nandgaon

Rond 12 uur rijden we richting Nandgaon voor wederom een middag Holi viering.

Als we daar aankomen lijkt het met de drukte mee te vallen. Als we eenmaal aankomen en richting de tempel lopen wordt het drukker en mogen we het straatje richting de tempel niet in. T vraagt rond waar me moeten zijn. Ik zie een fotograaf en besluit het hef in eigen hand te nemen. Ik vraag hem waar we moeten zijn en hij zegt met gebarentaal dat ik moet wachten en met hem mee moet lopen omdat we er anders niet in komen. Tegen betaling worden we toegelaten nou ja dat dachten we. Als we de trap op willen richting het dak waar je uitzicht hebt op de plaats van de tempel worden we niet toegelaten. Ik word letterlijk tegen de muur gedrukt maar weiger te vertrekken als de politie me dat opdraagt.

R staat beneden aan de trap die had zich er niet tussen gedrongen . Uiteindelijk kom ik binnen, R niet.

Als ik boven ben is het ook daar mega druk met mensen met camera’s in hun handen en iedereen dringt en duwt om een plekje vooraan te bemachtigen. Ik loop een tijdje met de fotograaf mee die ik eerder had ontmoet. Een aardige man die me zomaar op sleeptouw neemt. Na een tijdje besluit toch mijn eigen weg te gaan en om niet voor de beste plek te gaan maar meer naar de zijkant waar ik een kleine ruimte zie waar ik net tussen pas.

Ik raak aan de praat met een paar locals. Ze laten met de enorme potten zien met water en bloemen gevuld die een groene kleur afgeven. De traditie is om dit over de mensen uit Barsana te gieten zodra ze langslopen. We kletsen wat tussen het fotograferen door en ik word uitgenodigd om na het feest bij mensen te gaan eten. Ook geven ze mij een beker zodat ik ook wat van de prut naar beneden kan gooien. De (behoorlijk goed uitziende) jonge man geeft me zijn nummer en zegt dat ik hem moet bellen mocht ik in willen gaan op de uitnodiging.

Ook adviseren ze me om te blijven tot de dorpeling van Barsana er zijn. Dan gaat het hek van de dam en inderdaad wat een feest en wat een gekte! Ze adviseren me om niet naar beneden te gaan voor close ups omdat het zo druk is dat je enerzijds amper lucht krijgt en anderzijds platgedrukt wordt.

Ik volg hun advies maar wijs op. Als ik tegen het einde besluit weg te gaan probeer ik me een weg te vinden waar ik geen emmer van die groene prut over me heen krijg en dat lukt.

Bij de uitgang van de tempel kom ik de jonge mannen weer tegen. Ze zeggen me met hen mee te lopen, zei mogen via de korte weg. Ze adviseren me om me goed aan de relingen vast te houden omdat ook hier men plat gedrukt wordt en het is spek en spek glad. Ze maken de weg veilig voor me door me te omsingelen, zo super lief! Uiteindelijk gaan zij naar de plek waar lathmar Holi gevierd wordt maar ik zie de menigte en besluit de andere afslag te nemen waar ik me ook kostelijk vermaak. Beneden aangekomen ontmoet ik R weer. Hij wijst me op een man die teveel gebruikt heeft, voor pampers ligt hij als dood op straat! De een na de ander vraagt me of foto’s van hen te maken dus doe ik dat braaf en ik geniet!

Als R en ik een suikerriet sap drinken op straat, komt er een oud vrouwtje naar me toe. Ze zegt iets waar ik niks van snap. Ze heeft lieve ogen en een zachte uitstraling. Ze beschermd me tegen poeder goeie de mensen op me gooien en ik smelt. Ik vind dat zo lief! Als ik haar een drankje aanbied weigert ze die, wel wil ze geld. Ik geef zelden geld aan mensen maar haar geef ik iets. Ze blijft de hele tijd bij ons staan. Ze is klein en kijkt constant omhoog naar mijn ogen. Als wij terug richting de auto lopen, loopt zij de 2,5 km naar de auto met ons mee. Ze heeft de pas er behoorlijk inzitten en we lopen hand in hand. Zo nu en dan raakt ze mijn gezicht aan, geeft me een aai over mijn gezicht. Ik vind haar zo aandoenlijk! Ik laat mezelf even in de waan dat dit allemaal gemeend is en geniet van ons samenzijn! Omstanders (die haar waarschijnlijk kennen) zien ons lopen en liggen in een deuk…

Als we vlak bij de parking een Chai drinken komt de aap uit de mouw, ze vraagt om geld om de armen mesen te ondersteunen haha. Hier gaan we niet op in.

Rond 19:00 rijden we terug naar Vrindavan en zetten de oude dame (Maya) bij haar thuis af. Weer een top dag gehad!

21-03-2024 Vrindavan

Gister zijn we na een korte wandeling richting binnenstad terug gekeerd naar het appartement. Beiden voelen ons niet lekker, een beetje grieperig. Na een behoorlijk nachtrust voel ik me redelijk oké, R is nog ziek dus blijft thuis en ga ik alleen op pad in mijn nieuwe Holi outfit waar ik al behoorlijk snel in zweet omdat het zo synthetisch is slede pest!

Het is hier een stuk rustiger dan gister en heel veel met de gekleurde poeder spelen zie ik niet. Mijn plan is om de Prem Mandir tempel te bezoeken maar daar kom ik met mijn camera niet in. Ik loop dus verder naat de Iskcon tempel waar ik vorig ooo al was geweest en richting de Keshi ghat die mij ook al bekend is. Een sfeer vind ik hier niet echt hangen op een tempel na waar men met de poeder speelt en danst op het getrommel van een paar man. Gebiologeerd kijk ik naar hoe soepel en sensueel de Indiërs dansen. Het is een genot voor t oog!

Wel is het een divers publiek wat hier komt. Van heiligen tot aan hun volgelingen tot aan mensen die hier holi komen vieren.

Rond 15 uur loop ik terug naar het appartement om me voor te bereiden op mijn werkdag.

Op de weg terug loop ik langs door een straat waar meters achter elkaar mensen op straat wonen. Soms hebben ze een zijl boven hun hoofd, soms slechts een bed. Hun eigendommen hangen vaak aan de takken van bomen, een enkele heeft een geit als huisdier voor hun tent. Moeders koken, voeden de kleintjes aan de borst of liggen te slapen terwijl de kinderen rond banjeren.

De kleine kinderen spelen met stenen, helpen hun ouders sommigen lopen er half naakt rond en de iets ouderen (een jaar of5) zijn erop getraind om je met een nog kleiner kindje onder zijn of haar arm je te achtervolgen en om geld te vragen. Ze trekken zelfs aan je arm. Verschrikkelijk vind ik dat!

24-03-2024

Vandaag rijden we weer richting Barsana om nog een poging te wagen om de Shri Radha Rani Mandir tempel te bezoeken. Deze keer ook met de nicht van R, Mahima een super lief meisje die gister is overgevlogen uit Hyderabad. Nou ja ze is een vrouw van 24 jaar. Al snel komen we in een verkeersopstopping terecht. Het staat muur vast omdat het verkeer van alle kanten komt.

Zowel politie als de locals proberen het verkeer te regelen, de voetgangers steken de weg over door letterlijk door de tuck tucks te lopen. Het is een chaos en ik geniet van het tafereel! Na een half uur is het kruispunt weer redelijk vrij en kunnen we vaart zetten richting Barsana.

Het is vandaag een stuk rustiger in Barsana en Nandgaon wat me de tijd geeft om de dorpjes anzich wat beter te verkennen en vast te leggen. Het zijn schattige en gemoedelijke dorpen met vooral in Nandgaon leuke steegjes!

Vandaag is de Holika Dahan Holi, men verbrand dan stapels koeien vlaaien die versiert zijn en en om de stapel heen voeren de vrouwen vol overgave rituelen uit. Het wordt gevierd met een vreugdevuur dat wordt aangestoken wordt ter ere van Prahlads overwinning op Holika en de triomf van het goede over het kwade.

Als we terug zijn in Vrindavan gaan Mahima en ik nog naar de Iskon tempel, een van de belangrijkste Iskon tempels ter wereld. Ik bekijk hem nu voor het eerst pas goed en ben onder de indruk van zijn schoonheid en de intensiteit van de Krishna chanting maken diepe indruk op me!

Duizenden mensen zingen, dansen en klappen. Ik kijk weer gebiologeerd naar hoe de Indiërs dansen! Als we rond 19:30 de tempel uitlopen is het op straat nog drukker. Zelfs lopend kom je er amper door. Honderden duizenden mensene lopen tussen autos, tuktuks en scooters en nergens op straat zie je agressie. Het is 1 grote glimlach waar je ook kijkt!

Google maps stuurt ons via een kortere weg allerlei donkere straatjes in. We beginnen samen vol moed en stoer maar op een gegeven moment kijken we elkaar aan en besluiten we toch maar om rechtsomkeer te maken omdat het er wel heel donker is. Onderweg kletsen we heel wat over de betrokkenheid van haar familie en haar neiging tot haar over te beschermen. Heel voorzichtig complimenteer ik haar voor de wens en stappen die zij zet richting onafhankelijkheid en stimuleer haar dit vooral zo voort te zetten.

25-03-2024 Holi Barsana / Nandgaon

We rijden vanochtend eerst naar Barsana omdat we daar weer een Lassie willen halen. Nou ja ik vooral dan. Ik vond die van gister zo lekker en daarnaast is het vullend en heb ik even niet veel zin in lokaal eten…

Super druk is het niet wel gaat het er heftig aan toe als het gaat om het spelen met kleuren en hele emmers water die men over elkaar heen giet!

Ik zorg er dus voor dat we wat omwegen nemen en verstop me achter R om niet door en door nat te worden. Na de lassie zetten we koers naar Nandgaon, mijn favoriete dorp in het district van Bragd. We stoppen bij het restaurant aan de rand van het dorp waar we al een paar keer geweest zijn zodat ik mijn blaas kan legen. Omdat ze officieel dicht zijn is er alle tijd om te kletsten en om verhalen over Krishna aan te horen. De man die de verhalen vertelt heeft een ongekende schoonheid en charisma. Ik versta hem niet en toch hang aan zijn (mooie) lippen…

Natuurlijk mag een Chai en geoffreerde lunch niet ontbreken. Het is relaxed en we genieten van de rust en de kleuren die subtiel op onze gezichten worden gesmeerd en die wij ook bij de ander op het gezicht etaleren.

De neef van eigenaar van het restaurant vertelt dat ze hier achter hun huis een guesthouse gaan bouwen, die volgend jaar Holi klaar moet zijn. Hoe gaaf is dt, dan zouden we hier kamers kunnen huren en zit je zowel overdag als s’avonds dicht bij het vuur! We wisselen dus nummers uit…

Rond 1430 komen we bij de tempel aan om te wachten op een muziek en dans show die rond 16 uur zou beginnen. Echter om 16 uur vragen we het nog eens na en blijkt dat het nog wel even kan duren. We lopen richting de auto omdat R is nog steeds niet lekker en we zijn t wachten beu. We vertrekken waardoor er langzaam aan een einde aan onze 10 daagse Holi avontuur komt.

Wat een bijzondere ervaring die ik voor geen goud had willen missen! Voldaan klap ik mijn kleding en tassen uit en laat mijn stoffige sjaals met alle kleuren van de regenboog achter op een muurtje.

Morgen weer richting Jaipur waar ik 5 nachten in een westers hotel ga bijkomen van alle hectiek stof en indrukken!